Gete en Demer
De forten van Luik hielden stand tot 16 augustus en deze van Namen tot de 25ste. Intussen kon het veldleger zich terugtrekken naar het ‘Réduit national’ in Antwerpen. Hierbij werden in de omgeving van Tienen (o.a. bij Halen) verschillende ophoudende gevechten geleverd.
Op 11 augustus was de Belgische legerleiding ervan overtuigd dat de Duitse troepen, die in noordelijke richting optrokken vanuit Sint-Truiden, Borgloon en Hasselt, Diest zouden bedreigen. Generaal De Witte moest met een beperkte legermacht een linie, die liep van Drieslinter tot Halen, verdedigen.
Cyclisten openden bij de Getebrug om 8.10 u. het vuur op een twaalftal ruiters die van Herk-de-Stad richting Halen marcheerden. De Belgen, die intussen over twee Hotchkiss-mitrailleurs beschikten, installeerden hun verdediging rond een brouwerij maar werden, toen de Duitsers artillerie lieten aanrukken, samen met een groot deel van de Halense bevolking verdreven. Pioniers (genietroepen van de Cyclisten) bliezen de brug op die echter maar gedeeltelijk instortte, waardoor een duizendtal Duitsers Halen kon bezetten. Deze gemakkelijke overwinning was ermee de oorzaak van dat de Duitsers later overmoedige cavalerieaanvallen zouden lanceren.
De Duitse cavalerie, overtuigd van hun superioriteit, koos voor een regelrechte cavalerieaanval. Toen het 17e en 18e regiment Dragonders Halen binnenreed, ontstond er een opstopping van Duitse troepen die plots door de Belgische artillerie onder vuur werd genomen.
Ondertussen namen de Cyclisten, die de brug over de Gete in Halen prijsgegeven hadden, positie in ten noorden van de IJzerbeek. Ze kregen de tijd niet om zich in te graven en werden aangepakt door infiltrerende Duitse Jagers.
Tijdens de slag sneuvelden 160 Belgen. Duitse en Belgische cavalerietroepen verloren meer dan 400 paarden. De Duitse verliezen bedroegen 140 doden, 600 gewonden en meer dan 200 gevangenen.
De Belgische gesneuvelde militairen liggen begraven op de Belgische militaire begraafplaats van Halen.
Meer informatie : Museum Halen
